Ontmoet collega Eddie
"Het verkeer regelen heeft gewoon iets moois"
Word verkeersregelaar! Maak jij ons team compleet?
Collega Eddie
Interview met Eddie Hage
Kun je jezelf even voorstellen en vertellen hoe je verkeersregelaar bent geworden?
Mijn naam is Eddie Hage, ik ben 64 jaar oud en ik werk vanaf het begin bij MPSS. Negen jaar geleden ben ik via Fermwerk bij Rachid en Silvie in dienst getreden. Daarvoor had ik jarenlang in de belijning gezeten, dus ik was bekend met werken op de weg. Wist je trouwens dat ze vroeger tijdens belijningswerkzaamheden helemaal geen verkeersregelaars hadden? Dat moesten we allemaal zelf doen: pionnen plaatsen, rijbanen afzetten en auto’s begeleiden. Dus het feit dat auto’s om me heen reden, was ik wel gewend.
Vanaf dag één ben ik dus samen met zeven anderen in het avontuur van MPSS gestapt. Want dat was het. In het begin hebben we heel veel vergaderd om het bedrijf op te zetten. Daarnaast volgden we de opleiding tot verkeersregelaar aan de Slinge in Rotterdam. Echt een pittige opleiding, we stonden direct op een druk kruispunt en daar moesten we het verkeer gaan regelen. Maar… we werkten hard en alle zeven zijn we toen met vlag en wimpel geslaagd.
Daarna zijn we gaan bouwen. De eerste grote opdrachtgever begon met 8-uurs diensten, maar dat werden al snel 12-uurs diensten. ’s Nachts werd er namelijk nogal veel vernield op bouwplaatsen, dus moesten we eigenlijk een oogje in het zeil houden. Dat was dus meer beveiliging eigenlijk. Die periode was de doop van MPSS. We moesten het toen echt samen doen. Destijds draaiden we zeer lange diensten. Zo stonden we bijvoorbeeld overdag een dienst te draaien op het Ledig Erf en daarna meteen door naar ProRail om een avonddienst te draaien. Tussendoor een paar uurtjes slapen en weer terug naar Ledig Erf. En dat deden we dan dagen achter elkaar. Dit heeft ervoor gezorgd dat we direct veel konden hebben. Ons incasseringsvermogen is daardoor echt gegroeid. We lieten ons daarna niet zo snel meer van de wijs brengen. En de band met de eerste collega’s is hiermee ook ontzettend versterkt. We deden het tenslotte samen. In die periode is echt de basis van MPSS gelegd.
"We draaide toen lange diensten. Zo stonden we bijvoorbeeld overdag een dienst te draaien op het Ledig Erf en daarna gelijk door naar ProRail om een avonddienst te draaien. Tussendoor een paar uurtjes slapen en weer terug naar Ledig Erf. En dat deden we dan dagen achter elkaar. "
Wat is er zo leuk aan verkeersregelaar zijn?
Voor mij is dat in de eerste plaats dat ik op de weg sta. Ik heb altijd al langs of op de weg gewerkt, dus daar voel ik me thuis.
Het verkeer regelen heeft gewoon iets moois. Het is de combinatie van het aansturen van het verkeer en het contact met mensen. Even een duim, glimlach of een bedankje zit er vaak wel in. Mensen denken vaak dat er veel agressie plaatsvindt, maar dat valt echt heel erg mee. Het is maar net hoe jij je opstelt. Gewoon positief en vriendelijk blijven. Dat helpt altijd.
Daarnaast is het ook het aansturen van het verkeer. Jij bepaalt wat er op de weg gebeurt en welke weggebruikers moeten stoppen of mogen doorrijden. Dat is gewoon een heel gaaf gevoel. Jij hebt letterlijk de regie over het verkeer.
En dan heb je nog het werken in de buitenlucht natuurlijk. Ik zou er niet aan moeten denken om op kantoor te zitten. De muren zouden dan op me afkomen. Natuurlijk regent het wel eens, maar het is heel vaak ook gewoon droog en zonnig. En dan is het heerlijk om buiten te zijn. En Nederlanders zijn kampioen in klagen over het weer. Natuurlijk, regen is het minst leuk, maar dat is ook een kwestie van mindset. Je weet nu eenmaal dat het regent en dat gaat vandaag niet meer veranderen. Dan kun je er maar beter iets positiefs van maken. Ja toch? En vergeet niet wat goede kleding doet. We hebben voor elk seizoen goede kledij, waardoor ik het eigenlijk nooit te warm of te koud heb.
Wat zijn de grootste uitdagingen als je het verkeer moet regelen?
De controle krijgen over het verkeer en de werklui. De werklui zijn hierin het meest eenvoudig. Elke ochtend bespreken we met collega’s en alle werklui het verkeersplan. We kijken waar hun behoefte ligt en wat ze moeten doen die dag. Daar passen wij ons op aan. Wij zorgen ervoor dat werklui in een veilig ‘werkvak’ kunnen werken, zonder dat ze zich zorgen hoeven te maken over het verkeer om hen heen.
Daarnaast is het ook de variatie en de oplossingen die je daarbij moet zoeken. Dat maakt het werk zo leuk. Soms is het een eenvoudig ‘ommetje’, maar soms sta je ook op een groot druk kruispunt. Van mij mag het een beetje van beide zijn. Niet te rustig, er moet nog wel wat gebeuren. Vroeger toen ik wat jonger was kon het mij niet groot en druk genoeg zijn. Het liefst regelde ik dan samen met een paar collega’s de grootste kruispunten. Dat was gewoon gaaf!
Wel moet je stevig in je schoenen staan. En met bravoure! Gewoon het kruispunt op en er dan voor zorgen dat alles stopt. Ja dat geeft een enorme kick. En als je het verkeer dan soepel laat oprijden, dat is een prachtig moment. Zeker als je daarna weer een duimpje krijgt van iemand, dan vind ik het echt een mooi en dankbaar vak.
Zijn er bepaalde situaties die je bij zijn gebleven?
Ja zeker! Eén zal ik nooit vergeten. We waren het verkeer aan het regelen op een kruispunt, toen ik een oudere dame een stopteken gaf. Blijkbaar had ze nooit geleerd wat een stopteken inhield, dus in plaats van te stoppen zwaaide ze heel enthousiast terug en reed vrolijk verder. Daar konden we dan wel heel hard om lachen! En zoals ik al eerder vertelde, zijn er ook mensen die heel enthousiast reageren. Soms komen ze bijvoorbeeld terug met wat drinken of een ijsje. Dat is natuurlijk helemaal fantastisch.
Ben je van plan nog lang door te gaan als verkeersregelaar of kijk je al uit naar je pensioen?
Ik mag nog tweeënhalf jaar tot mijn pensioen, maar ben niet van plan direct te stoppen hoor. Ik wil wel wat om handen hebben, dus ik blijf zeker nog twee tot drie dagen werken als verkeersregelaar bij MPSS. Ik vind het gewoon heerlijk om te doen. Ik word er blij van!
